اثر حاضر رساله‌ی دکتری آن- سیلوی بوالیوُ ، دانش‌آموخته‌ی رشته‌ی مطالعات اسلامی و عربی دانشگاه اِکس مارسِی است. نویسنده در این پژوهش می‌کوشد تا با استفاده از اشارات مستقیم و غیرمستقیمی که در قرآن به خود قرآن شده و تصویری که قرآن از خود ترسیم می‌کند، برخی از مفاهیم و معانی قرآنی را رمزگشایی و تحلیل کند. می‌توان گفت تلاش اصلی نویسنده این است که بر مبنای روشی درون‌قرآنی، با تحلیل واژگانی از قرآن کریم که به خود قرآن به منزله یک کتاب اشاره دارند (همچون فرقان، ذکر، کتاب و ...) و میزان تکرار آنها، و همچنین مواضعی از قرآن که این واژگان در آنجا به کار رفته‌اند، حوزه معنایی هریک از این واژگان ناظر به قرآن را مشخص کند. از سوی دیگر، نویسنده کوشیده است با روشی محققانه و دقیق، تصویری را که قرآن از خود ترسیم می‌کند و به مخاطب ارائه می‌دهد، بازآفرینی کند. از نکات برجسته‌ی این کتاب، ریشه‌شناسی واژگان قرآنی موضوع بحث است که به مؤلف این امکان را می‌دهد که با دیدی وسیع و گسترده، به بررسی عمیق واژگان و مفاهیم قرآن بپردازد. بر خلاف برخی خاورشناسان، نویسنده با نگاهی همدلانه همه‌ی همت خود را مصروف تحقیق حول متن قرآن و مباحث مربوط به دلالت‌شناسی، ریشه‌شناسی و زبان‌شناسی قرآن کرده است. تحقیقاتی از این دست، می‌تواند افق جدیدی در مطالعات قرآن‌پژوهی، به طور اخص و اسلام‌پژوهی، به طور اعم، باز کند.