کتاب حاضر با عنوان ‌خدای‌نامگ: شاهنامۀ‌ فارسیِ میانه‌ ‌نخستین‌ تلاش‌‌ برای تحلیل دقیق و جزئی‌‌ آثار تاریخ‌‌نگارانۀ‌ مفقود‌‌ ساسانیان‌ در سدۀ‌ ششم‌ است، که‌ از شمار فراوانی از منابع‌ فارسی میانه و نیز منابع‌ ‌یونانی‌ و عربی‌ و فارسی‌‌ کلاسیک‌ بهره‌ می‌گیرد. خدای‌نامگ‌‌ را غالباً کتابی‌ طویل از داستان‌ها در نظر گرفته‌اند و با شاهنامه فردوسی‌ ‌مقایسه‌ کرده‌اند، اما پژوهش‌ حاضر به‌گونه‌ای‌ قانع‌کننده‌ نشان ‌می‌دهد که‌ خدای‌نامگ‌ ‌در حقیقت‌ یک‌ وقایع‌نامۀ‌ مختصر بوده‌ است. همچنین، در پژوهش‌ حاضر به‌ ترجمه‌های‌ عربیِ‌ مفقودِ‌ ‌خدای‌نامگ‌، که‌ شمارشان‌ کمتر از آنچه‌ غالباً تصور می‌شود است، پرداخته‌ می‌شود. منابع‌ شاهنامه‌‌ فردوسی‌ ‌نیز بررسی‌ و نشان‌ داده‌ می‌شود‌ که‌ اثر فردوسی‌ ارتباط چندانی با خدای‌نامگ نداشته‌ است. همچنین‌، به‌طور روشن‌ بیان‌ می‌شود که خدای‌نامه‌های «دینی» یا «سلطنتی» جداگانه‌ وجود نداشته‌ است. کتاب ‌حاضر به‌ درک‌ بهتر ما از تاریخ‌نگاری‌ ‌دورۀ‌ ساسانی‌ و نیز شناخت‌ پیشینۀ‌ ادبیِ‌ حماسۀ فردوسی، شاهنامه، یاری می‌رساند.