بحث قبله و قبله يابي در شريعت اسلام از اهميت والايي برخوردار است. اين اهميت از عوامل توجه عالم اسلام به رياضيات، نجوم و جغرافيا بوده در عين حال انگيزه و الهام بخش محاسبات نجومي و رياضي مهمي در علوم دقيقه اسلامي گرديده است و بر اين اساس ابزارهاي علمي پيچيده و تحسين برانگيزي ساخته شده است. اصفهان بعنوان يك مركز مهم علمي، هنري و صنعتي در دوره اسلامي، جايگاه ويژه اي در اين ميان داشته است. اين كتاب براي اولين بار تجلي چشمگير ايمان علم و هنر ايرانيان را به بهترين شكل ممكن در سطح جهاني عرضه كرده است. بخش اعظم كتاب (دو سوم) آن به بررسي منابع جغرافياي رياضي و نقشه هاي قبله يابي دوره صفويه اختصاص دارد. دو نمونه از ابزارهاي قبله يابي را كه در اين دوره در اصفهان و توسط ايرانيان ساخته شده اند، به تفصيل معرفي كرده است. مولف در نگارش كتاب به منابع و اسناد متعددي رجوع كرده و حتي نسخ خطي و گمنام را هم بررسي كرده است.