نویسنده کتاب با نظر به طرح منظومه فلسفی هگل که ظهور ایده مطلق را در سه ساحت هنر، دین و فلسفه دیده است می کوشد تا ظهور و حضور خداوند را درهر سه حوزه هنر، دین و فلسفه با بهره گیری از سنت عرفان اسلامی و بویژه سنت عرفان نظری ابن عربی بازسازی کند . در این اثر ، تعبیر «تجلیات»، آشکارا از سنت عرفان ابن عربی برای این مطالعه تطبیقی به کار گرفته شده است. قرآن، تجلی حق در کلام و حروف انسانی است و البته با مبانی مسیحی هگل در باب ظهور روح مطلق در مذهب مسیح همداستان نیست. فلسفه اسلامی هم آمیخته با وحی و از آن جدا نیست. به نظر نویسنده ، معیارهای فلسفه نزد هگل یعنی تعالی ، تبدیل محتوی به مفهوم و طرح نظام مند مفاهیم ، در فلسفه اسلامی هم حضور دارد. بحث از متافیزیک هنردر اسلام از نکات قابل اعتنا در این اثر است. در این مطالعه تطبیقی ، عمدتاً سنت نظری تصوف و عرفان اسلامی با نظام فکری فیلسوفانی چون هگل و امانوئل لونیاس بررسی شده است.