این کتاب به ماجرای گنجینه‌های فراوان و مشهورِ هنر ایرانی در موزه ویکتوریا و آلبرت می‌پردازد. دایره‌ی تنوع این گنجینه‌ها، از یافته‌های باستان‌شناختی تا بازیابی‌هایِ معماری و از اثاثیه‌ی خانگی و ظروف نوشیدنی تا آرشیوهایی از طرح‌ها را در برمی‌گیرد. گنجینه‌های ایرانی با برخورداری از گستره‌ی دوازده سده تاریخ فرهنگیِ پیچیده‌ی ایران‌زمین در بسیاری از نمودهای هنری تجلی یافته که عبارتند از: سرامیک، فرش، منسوجات، فلزکاری، شیشه‌گری، کارهای سنگی و چوبی، و نیز نقاشی‌ها و طراحی‌ها. بیشتر این آثار در اواخر سده‌ی نوزدهم، تنها در چند دهه، تقریباً بین سال‌های 1873 و 1893، طی دوره‌ی خاصی از مناسبات سیاسی و اقتصادی میان بریتانیایِ عصر ویکتوریا و دوره‌ی قاجار در ایران خریداری شدند. این کتاب به تحقیق درباره‌ی آن گستره‌ی زمانی از طریق چهار موضوع-پژوهشیِ ویژه می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه معماران، سیاستمداران، سوداگران هنر، گنجینه‌داران، هنرمندان و طراحان تجاری به سنت‌های بصری ایران، کهن و مدرن، توجه داشتند. نتایج این مبادلات نیز تابعی از شرایط اقتصادیِ حاکم و روابط سیاسی میان ایران و بریتانیا بود که از جمله مختصات این برهه‌ی کوتاه از تاریخ مدرن به شمار می‌آید. روی‌هم‌رفته، این تلاش‌های مختلف بطور مؤثری در پدیدآوردن گنجینه‌های ایران در موزه ویکتوریا و آلبرت دخیل بود و بدین سان تاریخ شگفت‌انگیز میراث بصریِ ایران را به نمایش گذاشت.