موریس اَ. پومرنتس در این کتاب، زندگینامه و آثار ادبیِ سیاستمدار و اندیشمند برجسته‌ی مسلمان سده‌ی دهم، صاحب بن عبّاد را مورد تحقیق و بررسی قرار می‌دهد. دورهی وزارت وی از سوی امیران آل بویه که دامنه‌ای بالغ بر تقریباً دو دهه در برمی‌گیرد، مقطعی مهم برای شکوفاییِ ادبیّات عرب، کلام معتزلی و مکتب تشیع در غرب ایران محسوب می‌شد. پومرنتس با استفاده از مجموعه‌ی عظیم رسائل ابن عبّاد، نقشی را که سخنوری و فصاحت در شیوه‌ی حکومتداری ، حفظ پیوندهای اجتماعیِ نخبگان، و اقناع عامه داشته، مورد پژوهش قرار میدهد. کتاب پومرنتس با بررسیِ وجوه زیباشناختی و عملیِ رسائلِ وزیر، اولین تحقیق جامع از این مجموعه مکاتبات وزین در چهار سدهی نخست حکومت مسلمانان است. بازخوانیِ نامه‌های تصحیح شده‌ی وزیر که آکنده از تمجید، تملق و تهدید بود، به عنوان نمونه‌ای از «سبک نظری رایج»، نشان می‌دهد که نامهها، سلسله مراتب و امتیازات ویژه را تأیید و تقویت می‌کرد و برخوردی خوشایند با آنها داشت. بررسیِ این رسائل حاکی از دیدگاه پیچیده‌ای است مبنی بر آنکه چگونه ارتباط وزیر با برگزیدگانِ محلی با الزامات و تعهدات دولتی درهم تنیده می‌شدند و با درآمیختن عواطف، پیوندهایی را شکل می‌داد که چه بسا دولت و مردم را کنار هم حفظ می‌کرد.