یخچال‌های سنتی ایرانی از بناهای جالب توجه معماری بومی ایران بوده است که به‌ویژه در مناطق کم‌باران نقش مهمی در تأمین آب در فصل گرما ایفا می‌کرده است. نویسنده طی 14 سال اقامت در ایران (از 1964 تا 1978)، در کنار آشنایی با فرهنگ و زبان فارسی، با پژوهش‌های میدانی گسترده یخچال‌های متعددی را در مناطق مختلف ایران بازدید کرده و موفق به نگارش کتابی تازه در موضوع خود شده است. وی در سال 2007 رساله دکتری خود را در این موضوع آغاز کرده و کتاب نیز در واقع مبتنی بر رساله دکتری نویسنده است. تلاش نویسنده این بوده است که تا حد ممکن تمام یخچال‌های باقیمانده شناسایی و فهرست شوند. در گام بعدی، وی با ارائه جزئیات فنی هر یک از این بناها از نظر شکل، ابعاد، شیوه ساخت، مواد و مصالح، و تزئینات، توصیف و تحلیل دقیقی درباره آنها به خواننده ارائه می‌دهد. بررسی پیشینه این یخچال‌ها، نحوه کارکرد و نیز راه‌های حفاظت از آنها از دیگر بحث‌های کتاب است که از جهت حفظ میراث فرهنگی و نیز از جنبه‌های زیست‌محیطی قابل توجه است. این کتاب اولین و جامعترین کتابی است که تاکنون در این باره منتشر شده است.