این کتاب که بر پایه رساله دکتری نویسنده نگاشته شده، اولین رساله‌ای است که منحصراً به کیهان‌شناسی فارابی اختصاص یافته است. این اثر مفاهیم کلیدی جهان‌شناختی و متافیزیکی بیان شده در آثار فارابی را، با تمرکز ویژه بر روی علت و معلول سماوی، تعقل، و حرکت مورد بحث قرار می‌دهد. دستاورد این کتاب ارزیابی مجدد از کیهان‌شناسی فارابی است در مقابل گرایش‌های فلسفی یونان باستان و درک واضح‌تر از چگونگی اقتباس خلاقانه آن و تبدیل برای ایجاد یک پارادایم کیهانی جدید در اندیشه عربی. کتاب پس از طرح موضوع در مقدمه، مباحث خود را در چهار فصل دنبال می‌کند. فصل اول بر کیهان‌شناسی فلسفی، علوم و روش علمی در اواخر دوران یونان باستان و اوایل اسلام و جایگاه نجوم در مباحث فلسفی، و بهره‌گیری از روش‌های برهان و تمثیل تمرکز دارد. دومین فصل به افلاک، اجرام سماوی، عقول، نفوس الگوهای سیاره‌ای، و وحدت وکثرت می‌پردازد. در فصل سوم مباحث جذابی چون ماده و آفرینش، ماده سماوی و منشا آن، خلقت‌گرایی و علیت سرمدی مطرح می‌شوند. فصل چهارم به بررسی حرکت سماوی و علل آن، حرکات خاص سیارات، الگوهای سیاره‌ای و حرکت‌شناسی سماوی ویژه فارابی اختصاص دارد.