در سال ۱۹۵۹ برای اولین بار با حمایت مالی مؤسسه باستان‌شناسی آلمان به ایران سفر کرد و از ۱۹۶۱ به عنوان همکار پژوهشگر به این مؤسسه پیوست. از سال ۱۹۷۱ سرپرست بخش تهران این مؤسسه شد و تا ۱۹۸۶ فعالیت‌های این مؤسسه در ایران را هدایت کرد. کاوش‌های باستان‌شناسی در تخت سلیمان، مسجد سلیمان، بسطام و بیستون تحت سرپرستی وی انجام شده است. حاصل فعالیت‌های پژوهشی او درباره معماری و شهرسازی ایران همچنین مکانهای باستانی کاوش شده در ایران بیش از ۳۰۰ کتاب و مقاله پژوهشی است. او در سال ۱۹۹۵ بازنشسته شد.